The best news we’ve heard lately from Armenia’s anemic opposition is that it was suspending rallies for the summer.

Unfortunately, opposition leaders were no better at fulfilling that promise than at any others they have made since trying to reinvent a movement. Leaders now say we are due for more dirt in the already dusty Yerevan skies when the opposition rallies July 2 – strengthened by the reluctantly received amnesty of key members this past week.

Վերջին շրջանում Հայաստանի տկարացած ընդդիմությունից ստացված լավագույն լուրն ամառվա ընթացքում հանրահավաքները դադարեցնելու որոշումն էր:

Ցավոք, ինքնավերակենդանացման փորձերը սկսելուց հետո ընդդիմությունն իր շատ այլ որոշումների նման, այս խոստումն էլ չկարողացավ պահել: Այժմ ընդդիմությունն ասում է, որ մեզ նոր տհաճություններ են սպասում առանց այն էլ անտանելի երևանյան շոգի ու փոշու պայմաններում, երբ մարդիկ գան հուլիսի 2-ի հանրահավաքին` ուժեղացած այս շաբաթ դժգոհությամբ ընդունված համաներումից, որը տարածվել էր ընդդիմության որոշ կարևոր դեմքերի վրա:

Before I left for Yerevan, friends and family inevitably asked me, “Why are you going to Armenia?” My answer? It wasn’t to visit my family—any family members I have in Armenia are either unknown to me or nonexistent. Nor was it to discover my true homeland—while Armenia remains the land of my ancestors and its past and future are important to me, I have no illusion of truly belonging here and returning to the “land of my people.” My Armenian language skills are subpar to say the least, and my knowledge of current issues and affairs in Armenia is also deficient. Then, why was I making this journey halfway around the world to a country I knew little about and in which I knew no one?

Մինչև Երևան գալս ընկերներս ու ազգականներս անընդհատ հարցնում էին. «Ինչո՞ւ ես գնում Հայաստան»: Ի՞նչ պատասխանեք: Ոչ ազգականներիս այցելելու համար. Հայաստանում ունեցած ազգականներս կամ ինձ ծանոթ չեն, կամ էլ գոյություն չունեն: Եվ ոչ էլ իմ իսկական հայրենիքը գտնելու համար. թեև Հայաստանը մնում է իմ նախնյաց հողը, և նրա անցյալն ու ապագան կարևոր են ինձ համար, ես պատրանքներ չունեմ, որ պատկանում եմ այս երկրին և վերադառնում եմ «իմ ժողովրդի երկիր»: Հայերենի իմ ի,ացությունը, մեղմ ասած, անհրաժեշտ նվազագույնից քիչ է, իսկ Հայաստանի ներկա վիճակի իմ պատկերացումները` թերի: Ուրեմն, ինչո՞ւ էի աշխարհի կեսը կտրելով եկել-հասել մի երկիր, որի մասին շատ քիչ բան գիտեմ և որտեղ ոչ ոքի չեմ ճանաչում:

There is a good joke in Armenia: a pensioner is crying, and when she is asked what has happened, she replies, “I want to live in Haylur’s Armenia.”

It seems that the Armenian Public Television (showing ‘Haylur’ news program), as well as many TV companies in Armenia follow the former Soviet ideology: everything is fine in the country; everything is blossoming; people are happy; the economy is developing, and it is moving towards a bright future.

Վերջերս տարածված լավ կատակ կա. մի թոշակառու լաց է լինում, երբ հարցնում են` ինչ է եղել, պատասխանում է. «Ուզում եմ ապրել «Հայլուրի» Հայաստանում»:
«Հայլուրը» և, ընդհանրապես, հայաստանյան շատ հեռուստաընկերություններ, թվում է` առաջնորդվում են խորհրդային գաղափարախոսությամբ. երկրում ամեն ինչ լավ է, ծաղկում է, մարդիկ երջանիկ են, տնտեսությունը զարգանում է, և գնում ենք դեպի պայծառ ապագա:

Սա անընդունելի, բայց հասկանալի տրամաբանություն է. ամբողջատիրական երկրներին բնորոշ մարդկանց ուղեղների լվացման ու բթացման անընդունելի, բայց գործուն մեխանիզմ:

When I discovered AGBU’s Yerevan Summer Internship Program, I immediately applied hoping to have the opportunity to challenge myself by learning to adapt and interact with another culture apart from the confines of my own.

Seems I slightly overestimated my skills of acculturation. Notably, I was not prepared for the Armenian male response to a female – any female – on the streets. But, I suppose its best to seize these types of occurrences as learning opportunities and accept the cultural norms for what they are.

Երբ լսեցի Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության (ՀԲԸՄ) Երևան ամառային գործուղման ծրագրի մասին, անմիջապես դիմեցի` հույս ունենալով, որ հնարավորություն կունենամ մարտահրավեր նետելու ինքս ինձ` հարմարվել և հաղորդակցվել իմ երկրի սահմաններից դուրս այլ մշակույթի:

Ես կարծես թե մի փոքր գերագնահատել էի այլ մշակույթի տարրեր փոխառելու իմ ունակությունները: Ես պատրաստ չէի փողոցում կնոջ նկատմամբ հայ տղամարդու վերաբերմունքին: Սակայն, կարծում եմ` սա լավագույն միջոցն է հասկանալու նման դրսևորումները` որպես սովորելու հնարավորություններ և ընդունելու մշակութային նորմերն այնպես, ինչպես դրանք կան:

Frankly stated: Armenia National Assembly Deputy Zaruhi Postanjyan’s got balls.

She represents the sort of fresh, youthful leadership that Armenia needs more of. Instead she has become a target for short-sighted “patriots” who still imagine that Armenia is the powerhouse of their distant ancestors’ day, rather than the poorhouse it is in contemporary regional and international debate.

Անկեղծ ասած` Հայաստանի ԱԺ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը համարձակ է ու անվախ է:

Նա երիտասարդ առաջնորդի հատկանիշներ է հանդես բերում, որի կարիքը Հայաստանն այնքան ունի: Փոխարենը` նա անհեռատես «հայրենասերների» թիրախ դարձավ, որոնց համար Հայաստանն իրենց հեռավոր նախնյաց ժամանակների հզոր երկիր է, մինչդեռ այն մի թույլ երկիր է, որը հայտնվել է արդի տարածաշրջանային և միջազգային բանավեճերի կիզակետում:

Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը, հինգշաբթի երեկոյան հանդիպելով Ռուսաստանի վարչապետ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ, բարձրացրել է Ադրբեջանին ռուսական զենք վաճառելու հարցը, նշելով, որ նրանք այն «ողջ ուժով կիրառեցին» ղարաբաղյան հակամարտության գոտում բռնության վերջին բռնկման ժամանակ:

Any solution to the Nagorno-Karabakh conflict suggested during negotiations will be incomplete without full participation of Artsakh, announced the unrecognized republic’s President Bako Sahakyan late on Thursday. Speaking at a press conference in Stepanakert, the Karabakh leader suggested that the only correct option is their return as a full party to the process held within the framework of the OSCE Minsk Group.

Առանց Լեռնային Ղարաբաղի մասնակցության հակամարտության հանգուցալուծմանն ուղղված բանակցային գործընթացում ընդունված ցանկացած որոշում ամբողջական չի լինի` հինգշաբթի Ստեփանակերտում հայտարարել է ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը` որպես միակ ճիշտ տարբերակ մատնանշելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի քննարկումներին իրենց մասնակցության վերականգնումը:

Despite occasional gunfire and violations at the line of contact and the Armenian-Azerbaijani border, the military and politicians agree that the ceasefire arrangement reached in the Nagorno-Karabakh conflict zone on April 5, after several days of deadly fighting, is largely holding. Active processes are now taking place in the diplomatic arena.

Two servicemen of the ethnic Armenian Defense Army were killed in Nagorno-Karabakh last night as Azerbaijan renewed ceasefire violations along the entire line of contact despite a tentative truce agreement. The casualties are the most serious since the cessation of hostilities in the conflict zone on April 5 agreed upon after nearly four days of intense fighting that left dozens killed on both sides.

Թեև առանձին ուղղություններով հարձակումներ և խախտումներ են տեղի ունենում, ռազմական և քաղաքական գործիչները խոսում են, ընդհանուր առմամբ, ապրիլի 5-ին հակամարտության գոտում ձեռք բերված կրակի դադարեցման մասին պայմավորվածությունը պահպանելու մասին: Այժմ ակտիվ գործընթացներ են տեղի ունենում դիվանագիտական ճակատում:

Ապրիլի 7-ի լույս 8-ի գիշերը ղարաբաղա-ադրբեջանական զորքերի շփման գծի ողջ երկայնքով հակառակորդը շարունակել է խախտել կրակի դադարեցման շուրջ ձեռք բերված պայմանավորվածությունը, որի հետևանքով հայկական կողմն ունի կորուստներ։ Այս մասին տեղեկացնում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության պաշտպանության բանակի մամուլի ծառայությունը։

Armenia’s 2016 Eurovision participant Iveta Mukuchyan has canceled her upcoming performance in Amsterdam, the Netherlands, for the “Eurovision in Concert” event over the deadly fighting that erupted in Nagorno-Karabakh and resulted in the deaths of soldiers and civilians earlier this month.

«Եվրատեսիլ-2016»-ի հայաստանյան ներկայացուցիչ Իվետա Մուկուչյանը չեղյալ է համարել «Եվրատեսիլյան համերգ» միջոցառման շրջանակում իր առաջիկա համերգը Նիդերլանդների մայրաքաղաք Ամստերդամում` Լեռնային Ղարաբաղում բռնկված մահացու գոտեմարտերի պատճառով, որոնց հետևանքով այս ամսվա սկզբին զոհվեցին զինվորներ և խաղաղ բնակիչներ:

Residents of a northeastern Karabakh village were awakened from their sleep on the night of April 2 to face a new reality: the dark sky was lit up by Azeri shells, which turned into a downpour within seconds causing vast devastation to the peaceful community.